สภาพทางภูมิศาสตร์พื้นที่ 

         บ้านท่าเรือ มีระยะทางห่างจากอำเภอนาหว้า ระยะทางประมาณ 6 กิโลเมตร พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ราบลุ่ม มีสภาพป่าเป็นป่าเต็งรัง และป่าละเมาะอยู่กระจัดกระจายทั่วไป ประมาณ 2 % ของพื้นที่ทั้งหมด  บางพื้นที่เป็นที่ราบสูงประมาณ 10 – 20 เมตร เรียงรายตามลุ่มแม่น้ำทางทิศตะวันตก  และเป็นแหล่งดินเค็มมีเกลือปนอยู่ประมาณ 50 % (เป็นแหล่งดินเค็มที่สุดของจังหวัดนครพนม)

ประวัติความเป็นมาของแคนชาวอีสาน

        แคน เป็นชื่อเครื่องดนตรีพื้นเมืองภาคอีสานที่เก่าแก่มีมาแต่โบราณ แคนเป็น เครื่องดนตรีที่ใช้ปากเป่าให้เป็นเพลง ใครเป็นผู้คิดประดิษฐ์เครื่องดนตรีที่เรียกว่า "แคน" เป็น คนแรก และทำไมจึงเรียกว่า "แคน" นั้น ยังไม่มีหลักฐานที่แน่นอนยืนยันได้ แต่ก็มีประวัติที่เล่า เป็นนิยายปรัมปราสืบต่อกันมา ดังต่อไปนี้                                                                                           

ประวัติแคนบ้านท่าเรือ

              ประวัตินายคำโลน หรือนายโลน แสนสุริยวงค์ ช่างทำแคนคนแรกนายคำโลน หรือนายโลน แสนสุริยวงค์ ทำแคน ดี ดังสวย ชาวบ้านเลยตั้งชื่อเพิ่มใหม่เป็น (ฟ้าคำโลน) เป็นบุตรของนายชิน นางมั่น แสนสุริยวงค์ เกิดเมื่อวันที่ 20 พ.ย. 2451 ที่บ้านยอดชาติ อำเภอนาแก จังหวัดนครพนม เมื่ออายุยังเด็กได้เดินทางติดตามคุณพ่อคุณแม่ มาอยู่ที่บ้านหนองแต้ (บ้านท่าเรือปัจจุบัน) อำเภอนาหว้า เมื่ออายุได้ 15 ปี ก็ได้กลับคืนไปอยู่บ้านเดิมที่อำเภอนาแก และได้ชวนพรรคพวกไปด้วยกัน 2 คน คือนายลอง นายไกร แมดมิ่งเหง้า ขณะที่อยู่บ้านทั้ง 3 คน ได้เล่าเรียนวิชาเป่าแคนดนตรี